Pait ug dili matukib ang akong naagian sa kinabuhi isip usa ka trabahanteng estudyante. Desisyon sa pakigminyo sa akong kanhi bana maoy akong nahunahunaang solusyon. Ug nalipay ko og dako uyamot tungod kay nakaplagan nako ang usa ka baskog ug kansang limtunganay sa usa ka lalaki nagapakita og usa ka paglaum sa usa ka malipayon nga panag-uban sa kaminyuon.
Apan sukwahi sa akong pagdahum nakita nako ang diay nga mga desisyon balikwaot sa tinuod nga kahimtang tungod kay misangpot man hinuon sa panagbulag. Ang akong pagtuo sa usa ka himaya nahimo man nga imperno tungod sa akong mga kasakit nga nahiaguman ug tungod sa kapait nga akong natagamtaman, ug nagbilin kini og makanunayong uwat sa kasing-kasing nga kanunay nakong ginadaladala.
Dili matukib ang kapait nga akong natagamtaman, daw sama nga gisamaran ang akong kasing-kasing, gihiwa-hiwa ug gidugmok, adlaw gabii ang akong luha nga midagayday nga daw sama sa sapa nga walay pagkahubas. Hangtod usa ka panahon niana nakadesisyon ako sa paghunos na lang sa akong kinabuhi tungod kay nabati nako nga nag-inusara na lang ako niining kalibutana. Daw sama nga anaa ako sa pinakaubos sa yugto sa akong kinabuhi, giyatakan ug gipatidpatiran, daw walay bili, walay direksyon ang akong kinabuhi, ug wala ko makahilalo kung unsa ang angay nako nga buhaton. Daw sama nga mihunong ang akong kalibutan niadtong yugtua sa akong kinabuhi. Dili nako mahulagway ang kapait nga mas molabaw pa sa panyanwan. Dili matukib ang akong gihambin nga daw sama sa usa ka lalom nga linaw sa Pasipiko.
Ug usa ka panahon niana, misinggit ko aron ipagawas ang kasakit sa akong dughan, apan sa dako nakong kahibulong walay tingog nga migawas ug nahimong amang ang akong dughan tungod kay dili niya mapagawas ang kasakit. Daw gibunalan sa dagkung tunok ang akong kasing-kasing ug nabuslot kini. Sakit nga walay sama! Ingon ba diay niini ang kasakit kung ang imong hinigugma mopalayo kanimo? Alang kanako, daghang panahon nga walay lami ang mga pakaon. Adunay mga panahon nga dili ko gusto makakita og mga tawo. Adunay mga panahon nga dili nako gusto ibuka ang akong mga mata tungod kay dili ko gusto maaninaw ang palibot nga nagahanduraw sa among panag-uban diha sa among kaminyuon.
Apan usa ka adlaw niana akong nahunahunaan nga kinahanglan nako atubangon ang mga kasakit sa kinabuhi, kinanghanglan nako suknaon ang akong kaugalingon, kinahanglan nako atubangon ang akong kaugalingon sa atubangan espiho sa kinabuhi. Gibuhat ko kini, ug gisulti nako sa kaugalingon nga kinahanglan nako nga mobangon sa akong pagkahagba sa gugma, kinahanglan nako nga itindog ang akong kaugalingon tungod kay walay laing makatabang kanako kundi ang akong kaugalingon lamang. Niining panahuna, nakita nako ang usa ka paglaum, ug kini ang paglaum sa bag-ong kinabuhi, paglaum sa usa ka bag-ong babaye, ug paglaum sa kaisog.
Dinhi niining higayona akong napamatud-an nga tanan nakong kasakit hinay-hinay nga nabuskag, hinay-hinay naayo, ug hinay-hinay nga nakatagamtam og kalipay ang akong kasing-kasing. Bisan pa man tuod nga nagbilin og usa ka lama ang panagbulag, akong nakit-an ang bidlisiw sa adlaw nga naghatod og kalipay ug bag-ong ugma.
Hinahinay usab ang pagbalik sa akong kabaskog. Gipadayon nako ang pagtungha sa kursong pagka-doktor sa usa ka unibersidad sa dakbayan sa Dabaw. Didto nako gibubo ang akong mga nahibiling kasakit ngadto sa kalampusan. Gisilsil nako sa akong alimpatakan nga usa ka hagit sa kinabuhi lamang ang tanan. Ug tungod kay hagit lamang kini kinahanglan nga maisugon nako atubangon kining mga balod sa kapalaran ug bagyo sa kinabuhi. Dili ikalimod nga ang bagyo nagabilin og dakong kadaut apan sa hinayhinay nga mitubo ang usa ka pangandoy, pangandoy sa usa ka malipayong ugma.
Sa dihang giabrihan nako ang akong kasingkasing alang sa laing yugto sa gugma nabati usab nako ang dakong kalipay. Diha pa nako usab nabati ang pagpasaylo sa kanhi nakong kapikas sa kinabuhi. Dili usab nako matugkad ang kalipay niadtong panahuna. Nahimo ko nga nagmalampuson sa akong pagtungha ug nakaplagan na pud nako ang lalaki nga nakapapitik pag-usab sa akong kasingkasing ug nakapasadya sa akong hulagway.
Ang tanan nakong kasakit sa panaglagyo namo sa akong kanhi kapikas nagdala kanako ug kadaugan sa natad sa pagtungha ug nakapamugna kini sa usa ka lig-on nga babaye. Ug akong napamatud-an nga ang kapakyasan diay dili lamang kini huros nga makadaut sa atong kinabuhi apan usa kini ka hagit, hagit sa usa ka lig-on nga pagbarog, hagit sa kaisog sa pag-atubang sa kaugalingon nga kahuyangon, hagit sa pag-ila sa atong kahuyangon ug kakusgon, hagit kini nga maghatag kanato og usa ka determinasyon ngadto sa bag-ong ugma sa kinabuhi.
Basi sa akong nahiaguman sa kinabuhi akong napamalandungan nga ang usa ka karelasyon usa ka inspirasyon sa kinabuhi, sama sa tubig nga gikinhanglan sa tawo, sama sa hangin nga atong gikinihanglan aron moginhawa. Ug ang pag-inusara sama sa usa ka kamatayon, apan usa usab kini ka importanteng yugto sa kinabuhi sa pagsusi nato kung unsa na ang dagan sa atong kinabuhi ug masabtan nato ang atong kaugalingon.
(Ang MindaViews ang seksyon sa opinyon sa MindaNews. Si Jelieta E. Mariveles-Ruca, 37, bago lang mi gradwar sa iyang PhD sa University of Southestern Philippines. Aktibo siya sa Gabriela ug sa Alliance for Concerned Teachers (ACT). Sa pagkakaron, faculty president siya sa Catalunan Grande Elementary School Teachers' Association o CGESTA.)
